Michi potrząsnęła głową.
-Pytania mi nie przeszkadzają, śmiało możesz je zadawać.
Oparła się o jakąś ścianę i prześlizgnęła wzrokiem po okolicy. Póki co wydawało się być wszystko w porządku, dlatego mogła sobie pozwolić na chwilę pogawędki. Szkoda jej było Hayate, ponieważ nie miał się z kim nagadać, a i Michi nie znała praktycznie niewiele osób. Z chęcią spędzi czas z Hollowem.

Dziewczyna odetchnęła i zaczęła po kolei odpowiadać.
-Oczy to wynik podobno choroby o dziwnej nazwie. Te dwa kolory interesują każdego, a dla mnie są przekleństwem, ponieważ nie lubię zwracania na siebie uwagi. Tak samo strój shinigami. Wyróżnia się. Gdybym przeszła tak przez ulicę, każda Dusza wiedziała by kim jestem. Nie pamiętam swojego życia. Czasem mam niejasne prześwity tego co lubiłam, a co było dla mnie upierdliwe. Stąd wiem, że nienawidzę gdy ktoś się na mnie rzuca, bądź to, że lubię walkę. Samą walkę bez zabijania. W naszym świecie... Chyba masz na myśli Soul Society... Cóż... Tam wyróżniasz dwa miejsca... Bogate Seiretei zamieszkałe przez Shinigami oraz biedne Rukongai, uboższe z coraz to kolejnym kręgiem. Nie lubię tam przebywać. Zgłaszam się tylko wtedy gdy mnie naprawdę potrzebują. Wolę przebywać na ziemi. I nie, nie chcę zapolować na Hollowa. Polowanie wiąże się ze śmiercią. A ja nie chcę zabijać.

Michi prychnęła.
-Jesteś niewiele silniejszy ode mnie. Myślisz, że SS zamieszkują same leszcze? Nawet jeśli nie zamierzasz zrobić tego teraz, a dopiero gdy... Zyskasz więcej doświadczenia... Nie... Zapomnij. Nie tylko Ty się zmieniasz. Ponadto... Znam Cię już... Myślisz, że miałabym jakikolwiek problem z zlokalizowaniem Ciebie, gdybyś pojawił się w moim świecie? Odpowiedź brzmi "nie".
Odwróciła się od niego. Dobry humor ją opuścił.
-A myślałam... Miałam nadzieję, że przynajmniej jedno serce nie jest nasączone złem...
Zdenerwowało ją to, że wyskoczył z tym pożarciem. Już miała nadzieję, że to w miarę normalny Hollow... Nawet jeśli z początku okazał się miły... Michi łatwo do siebie zrazić.
-Wybacz Hayate... Jeśli... Jeśli zamierzasz tak postąpić to ja nie mogę... Dłużej z Tobą rozmawiać... Nie mogę i nie chcę.
Powiedziała na odchodnym, głosem pełnym smutku.

Hollow sobie poszedł a Michi została sama... Prawie. Z dachu wzniósł się dźwięk jakby lekkich oklasków samotnego człowieka.
-No proszę, proszę... Shinigami, który nie zabił pustego...
Nagle przez zaciemnioną uliczkę błysnęło niebieskie światło i Reishi zawirowało w powietrzu.
-Jakie to żałosne... -powiedział tajemniczy głos po czym z jego kierunku w stronę Shinigami poszybowały dwie niebieskie strzały celujące w klatkę piersiową i głowę dziewczyny.

//Byliśmy umówieni na fabułę\\

Ostatnio edytowany przez Dante (2013-02-05 00:20:57)