Raoki lekko stanął lądując. Całą drogę starał się być ostrożnym wobec damy, więc nie spodziewał się niczego, poza ewentualnym lepcem w twarz. Ostrożnie pozwolił kobiecie pewnie stanąć, po czym odsunął się na długi krok czekając na reprymendę. Kobiety, szczególnie wyglądem stojące kilka progów nad Raokim, z reguły uznając go za mało atrakcyjnego gardziły nie. Mimo że Raoki nie był nimi w ogóle zainteresowany, to i tak się przy nim wywyższały. Nie wiedział więc czego oczekiwać od dziewczyny, skoro pozwolił sobie na wzięcie ją na ręce bez jej pozwolenia...

-To miejsce nazywane bractwem, mam niestety często patrole w tej okolicy. Dużo ludzi tu ginie, podejrzewa się.. wampiry - powiedział, wręcz wypluwając ostatnie słowo. Ulżyło mu, że dziewczyna nie użyła przemocy.
-Dziwne, zawsze myślałem że bractwo jest azylem dla nielicznych wampirów... niecodziennym widokiem jest spotkać wewnątrz Quincy. Dlatego nie rozumiem czemu mój ee... kuzyn miałby tu być. Ale trzeba spróbować. Idziemy? - spytał patrząc na Misaki.

Miejsce zionęło złą atmosferą, jakby mrok wylewał się z każdej szczeliny. Raoki zdawał nie czuć się tego, być może do tego przywykł lub to ignorował. Miejsce jednak przerażało, a wejście do niego zdawało się równie bezpieczne, jak kłucie się nożem w szyję. Gdy Raoki spytał krzepiąco, czy idziesz, zdałaś sobie sprawę, że jednak musisz tam wejść. I mimo pogodnego spojrzenia partnera, widziałaś że w jego oczach też kryje się lęk.

Raoki uśmiechnął się pod nosem i również ruszył w stronę domu. Na wszelki wypadek uruchomił łuk, zaś drugą rękę położył na szabli. Spojrzał raźnie na Misaki i wszedł do budynku, licząc na to że Misa wejdzie za nim.

Gdy tylko Raoki otworzył drzwi, one wyrwały mu się z rąk samoistnie stając na oścież. Ze środka wytoczył się wysoki acz tykowaty mężczyzna z mieczem bastardowym na plecach. Miał na sobie długi do kolan czarny, skórzany płaszcz, spod niego zaś świeciła srebrem misternie pleciona kolczuga. Długie prawie do pasa włosy miał odrzucone na plecy. Zmierzył was spojrzeniem, uśmiechnął się szeroko acz tajemniczo, i zamaszystym gestem wskazał, abyście weszli.