Tego typu odpowiedź na nie do końca świadomie zadane pytanie bardzo szybko przywróciła dziewczynie sprawność myślenia. Natychmiast ocknęła się i usiadła gwałtownie, cofając się jak najdalej od podejrzewanego miejsca pobytu chłopaka - "jak najdalej" wcale nie oznacza "daleko", bo za chwilę dziewczyna przyległa plecami do ściany, przy której łóżko zostało postawione i dalej cofnąć się nie mogła. Chyba, że udało by jej się jakimś cudem siłą swoich  wiotkich mięśni cofnąć tę ścianę.
-Co ty tu robisz? - zapytała półszeptem oburzona, już niemal całkiem przytomna. - I jak tu wszedłeś?
Nadal go nie widziała, choć czuła, że jest w pobliżu. Takiego gościa w środku nocy na pewno się nie spodziewała. A wcale nie była przekonana co do tego, czy życzy sobie, aby ten nieproszony gość tu pozostał.

-Dobrze, to mi wyjaśnij, jak... a nie, już nie ważne. - miała zapytać, jak dostał się do jej pokoju, skoro obie pary drzwi są zamknięte na klucz, gdy poczuła na skórze podmuch chłodniejszego powietrza. Zostawiła wieczorem uchylone okno. Cała sprawa wyjaśniona. Że też chciało mu się ryzykować i tu wchodzić...
-Zwykły rzezimieszek nie nosi takiego miecza. - dziewczyna potarła dłońmi oczy, żeby nieco lepiej widzieć, a zabieg ten nawet pomógł. Teraz już kontur postaci Dantego zdawał się wyraźny. Tylko to odchrząknięcie wzbudziło w niej wątpliwości... poczuła podmuch powietrza na skórze? Na skórze? Proste, przecież nikt nie ubiera się do snu w koszule z wysokim kołnierzem i długimi rękawami w gorącej Sevilli... A Dante obserwował ją w pełnym negliżu. Zaraz złapała brzeg kołdry i pociągnęła go do siebie z taką siłą, że prawdopodobnie wyszarpnęła chłopakowi materiał spod tyłka i zaraz owinęła się nim, żeby się za nadto nie przyglądał i od razu cała zrobiła się czerwona.
-Nie powinno cię tu być. - sama nie miała pewności dlaczego to powiedziała. Przecież w tym domu nikt nie mógł mu nic zrobić...

-Powiedziałam, że nie powinno cię tu być, a nie, że tego nie chcę. - odpowiedź była prosta i szczera, chociaż Michelle uważała za coś niewłaściwego, a wręcz grzesznego z jej strony, że obecność chłopaka wcale jej nie przeszkadza, bo powinna - Dante już powinien zostać stąd wyniesiony na noszach przez wydrapanie mu oczu, ale ta wizyta wzbudzała w dziewczynie coś w rodzaju ekscytacji spowodowanej tkwieniem w nielegalnych procederach różnego rodzaju. Tego typu pokusie posiadania swojej własnej, nie do końca grzecznej, czy świętej tajemnicy było czymś niezwykle pociągającym. Oczywiście, ten sekret w całości zachowa dla siebie i żadnej z ciekawskich przyjaciółek nie dane będzie go poznać. Niestety dla nich.
-Jedne zasady są mądre, inne mniej, a jeszcze inne wcale. Trzeba stosować się do tych, które według intuicji są słuszne. - dyskusje zaraz po przebudzeniu... Dante nie powinien oczekiwać od niej, że w takim stanie powie coś mądrego i godnego bycia zrozumianym.

Ostatnio edytowany przez Misaki (2013-03-17 16:31:22)

Gdy zaczął do niej mówić tym tonem, rzeczywiście poczuła pewien rodzaj strachu, że może być takim typem człowieka (w końcu Bayonetta wspomniała o czymś niedwuznacznie) a w oczekiwaniu, aż jego dłoń dotknie jej twarzy wstrzymała oddech. Wypuściła głośno powietrze, gdy powiedział, że jednak żartował i nagle zrobiło jej się gorąco. Po części - szkoda, to mogłoby być dla tej dziewczyny interesujące przeżycie, ucieczka przed napastnikiem...
-Na prawdę? - zapytała podejrzliwie. - A może powinieneś taki być?
Nie mogła dłużej wytrzymać owinięta szczelnie dużą ilością materiału, więc znów się położyła, pozostając przykryta tylko od pasa w dół. Co za różnica, Dante i tak widział ją już prawie nagą podczas ich pierwszego spotkania. W tym momencie większa część jej ciała niż wtedy była zakryta, więc skoro ten widok sprawia mu przyjemność, to niech patrzy. A dzięki temu kolor jej twarzy przeszedł z czerwieni w standardowy, porcelanowy beż i było jej przyjemnie chłodno.
- Ty chyba zaraz przyprawisz mnie o jakąś gorączkę.

Ona zupełnie nic nie chciała mu tymi słowami zasugerować! Broń boże! Była bardzo dobrze wychowaną dziewczyną, ale spodziewam się, że edukacja seksualna w tamtych czasach nie była zbytnio rozwinięta... Siedmioletniej dziewczynce mamusia takich rzeczy nie tłumaczyła, a ojciec chyba by wcześniej zginął, niż miał z nią na ten temat rozmawiać, więc jedyne informacje jakie miała o bliższych kontaktach damsko-męskich to te, które uzyskała bez proszenia o to od zamężnych już znajomych. Była świadoma, że wstęp do jej sypialni powinien mieć tylko mąż (jeśli już jakiegoś będzie posiadała), jednak obecność Dantego wydała jej się naturalna i niegodna wznoszenia krzyku na cały dom, wiedziała też jakim procederem trudnią się kobiety spacerujące roznegliżowane po ulicach i miała szczerą nadzieję, że nigdy nie stanie się do nich podobna.
Gdy chłopak się nad nią pochylił poczuła coś dziwnego. Może właśnie strach, ale przeplatany z czymś bardzo przyjemnym. Nie była w stanie tego odczucia określić, bo poczuła to pierwszy raz.
-Ja... nie wiem. - powiedziała, prawie bezgłośnie, wpatrując się w jego - znajdujące się w bardzo niewielkiej odległości - oczy. Jej policzki znów się zaczerwieniły, ale wcale nie starała się wyrywać.
Każdy człowiek ma w sobie jakieś instynkty.

Podczas, gdy ich usta się zetknęły i gdy chłopak dotknął talii dziewczyny, po całym jej ciele przebiegł dreszcz, wstrząsając nią całą. Jakże przyjemny był jednak ten dreszcz i ten dotyk, jak coś, czego od dawna pragnęła! Umysł stwierdził natychmiast, że coś, co jest tak przyjemne, nie może być dobre i zaczął od razu krzyczeć, że coś jet nie tak. Ale im głośniejsze były krzyki rozumu, by jednak powiedzieć "nie", tym silniej broniło się przed nimi ciało, które pragnęło zaznać tej rozkoszy bez względu na to, jak bardzo była nieodpowiednia, a zarumieniona dziewiczym wstydem twarz Michelle swoim wyrazem wprost wołała, że dziewczyna pragnie jeszcze. W sumie każda kobieta - podobnie jak mężczyzna ma swoje potrzeby, a choć głowę miała ona nie od parady, a w niej poukładane wszelkie możliwe plany i poglądy na różne tematy, to takiej sytuacji, w jakiej znalazła się z tym mężczyzną teraz żaden z nich nie zakładał, a nawet nie dopuszczał.
Dziewczyna położyła swoją delikatną dłoń na klatce piersiowej chłopaka początkowo z zamiarem odepchnięcia go, jednak po ciężkiej walce zmysłów z myślami przesunęła ją tylko po jego ubraniu, po czym ręka opadła na łóżko. Pierwsze zwycięstwo ciała.

Lepiej, żeby to przeżycie nie było pierwszym i ostatnim w jej życiu, bo wtedy chyba będzie pozbawione ono jakiegokolwiek sensu. Apetyt rośnie w miarę jedzenia, więc gdy raz się spróbuje - ciężko sobie wyobrazić później życie bez takich wisienek. W jej przypadku emocje prawie nigdy nie brały góry nad rozumem, bo to racjonalne myślenie więziło ją w ciasnych sidłach i nie pozwalało robić wielu rzeczy, a jeszcze wmawiało, że tak jest lepiej i tak powinno być. Raz na jakiś czas musi to ustąpić, bo ile czasu można trzymać samego siebie w ryzach? Skumulowane emocje muszą się wydostać na zewnątrz w postaci jakiejś eksplozji. I chociaż wciąż coś podszeptywało jej, że nie powinna tego robić, to coraz bardziej zanurzała się w słodkim zapomnieniu... Śmiałe ruchy Dantego były wręcz doskonałą pomocą w odciąganiu rozumu od głosu.
Nawet bez myślenia o tym oddawała pocałunki, bo podobnie jak to, że jedną z dłoni położyła na jego policzku głaszcząc go delikatnie, a drugą objęła jego plecy, by czuć go bliżej siebie - była to reakcja odruchowa. Nie wymagała zastanawiania się nad tym.

Ciężko wypracowana niewinność?
Chyba nie było tak ciężko! Po prostu do tej pory żaden z mężczyzn nie był na tyle bezczelny, arogancki i tak przesadnie pewny siebie, żeby wedrzeć się w nocy do jej pokoju przez okno bez żadnych skrupułów i wpakować jej się do łóżka. A nawet jeśli na coś takiego odważyłby się któryś z tych chłopców przedstawionych jej przez ojca to żaden z nich z pewnością nie był facetem i nie byłby w stanie wzbudzić w niej takich emocji. Powiedzmy sobie szczerze - wygląd też ma znaczenie, a kobiety wolą panów posiadających mięśnie. Na dodatek kobieta też pragnie być zaspokojona, więc doświadczenie jest u pana mile widziane. Sama Michelle się nad tym nie zastanawiała, ale z takich właśnie powodów Dante nie został stąd wygnany.
Mózg zmuszony został do całkowitej kapitulacji pod tą lawiną doznań. To jak wszystkie możliwe emocje, których do tej pory udało jej się doświadczyć, skumulowane w jedną, tak przyjemną, że za nic nie można jej odpuścić. Dziewczyna nawet nie miała czasu myśleć o tym, jak bardzo grzeszy - w tej sytuacji było to zupełnie nieistotne, czas na myślenie będzie jutro. Pora wydostać z siebie wszystkie kumulowane do tej pory uczucia.
Dziewczyna przywarła do niego całym ciałem, które włączyło się w tę grę już bez reszty. Wręcz wgryzła się w jego usta, a drżące dłonie przesuwały się po jego torsie.