Od pewnego czasu w okolicy kręcił się jednak pewien mężczyzna... Okej, może kręcił to z dużo powiedziane on po prostu siedział na ławce przed pobliską karczmą i obserwował to miejsce niezwykle uważnie. Tym mężczyzną był oczywiście Dante od pewnego czasu stały bywalec tutejszych okolic. Od chwili gdy Misaki pokazała mu swój dom parę dni temu pojawiał się tam niemal codziennie jednak na tyle dyskretnie by sama sie o tym nie zorientowała i, kto wie, może nawet zatęskniła?
W sumie Dante sam siebie pytał czy robi to z troski czy bardziej z wrodzonego zboczenia i grzesznej ciekawości. I jedno i drugie świetnie pasowało ale ostatecznie uznał, że dziewczyna wyraźnie wpadła mu w oko. Z resztą jak mu się dziwić? Ona w kwiecie wieku, piękna, miękka, pachnąca i kusząca niczym róża w lecie. Trudno się oprzeć takiej pokusie zwłaszcza wiedząc, że dziewczyna też bynajmniej czuje do niego sympatię.
-Czemu nie?... Najwyżej mnie pogonią, nie pierwszy i nie ostatni raz. -powiedział do siebie i wstając poprawił miecz na plecach. Podbiegł do muru i używając swoich mocy odbił się mocniej od ziemi by go przeskoczyć i wylądować w ogrodzie. Liczył, że nie napotka żadnych strażników i jego małe przeszpiegi obejdą się bez niepotrzebnego harmideru.

W sumie Dante był znany z tego, że nie uznawał skradania. Zazwyczaj wchodził frontem rozwalając nawet ścianę, do której wcześnie przyczepione były drzwi przez, które wszedł. Wolałby ludzie wiedzieli z kim maja do czynienia ale w tej sytuacji gdyby okazało się, że Misaki go zna mogłaby mieć problemy z ojcem. Tylko żeby to jego tu nie spotkał! To byłoby dość niefortunne zrządzenie losu... Ale jakoś chyba dałoby się z tego wyjść w jednym kawałku.
Chłopak minął kolejne grządki wysokie krzewy ponownie uświadamiając sobie, że jego orientacja w nowym terenie woła o pomstę do nieba. Nawet zwykły ogród stawał się dla niego istnym labiryntem. Szedł wiec przed siebie aż niefortunnie znalazł się (a jakże) tuż przed frontowym wejściem do ogrodów ze strony rezydencji. Stanął jak skamieniały a tuż przed nim dwóch rosłych strażników.
-Uuups...

To było dobre pytanie. Właściwie czego tutaj szukał Dante? Kłopotów? Szczęścia? Kilku miłych chwil w towarzystwie ich szlachetnie urodzonej pani? Kto wie... Miał sporo szczęścia, że strażnicy byli raczej skromnie obdarzeni rozumem, gdyż każdy normalny strażnik widząc w nocy dziwnego mężczyznę kręcącego się po ogrodach raczej nie pytałby się co tu robi a czym prędzej zawiadomił by innych i przygotował na wszelką ewentualność. Przynajmniej Dante by tak zrobił...
Podszedł bliżej by okazać się strażnikom i wtedy zrozumiał jak wielki błąd zrobił. Ten wielki błąd wisiał mu na plecach w formie miecza wyglądającego jakby rozpruł nie jednego strażnika. I co? Teraz wmówi im, że przycina nim pelargonię? W sumie to nie głupi pomysł.
-Nowy ogrodnik, służę panience Michelle... -odpowiedział na granicy sarkazmu.

Dante wzruszył ramionami i uśmiechnął sie pod nosem w cwaniacki sposób.
-Strach, co?... Najpotężniejsza broń przeciw ludziom...
Chłopak postanowił wykorzystać słabość swoich nowych towarzyszy. Wciągnął głośno powietrze nosem jakby coś wywęszył.
-Boże, i to mają być strażnicy? Śmierdzicie strachem tak mocno, że ledwo można to wytrzymać... -Dante powolnym ruchem dłoni powędrował na rączkę Rebelliona.
-Mnie może się co stać? Nie rozśmieszaj mnie... Zabiłem tym więcej istnień niż ty trzymałeś ten swój nożyk w rękach...- zaraz po tym użył BringerLight błyskawicznie pojawiając się przy nich przykładając jednemu z nich miecz do szyi. Zwykli ludzie nie mieli szans w walce z obdarzonymi mocą duchową zwłaszcza na poziomie Dantego.
-Proponuję układ... Oszczędzę wam krwi, dalej w najlepsze będziecie tu drzemać a w zamian po prostu ustalmy, że mnie tu nie było co? Spokojnie nie chce nic kraść, nikogo mordować ani gwałcić. Mnie prawie tu nie będzie. Tak jakby ta chwila się nie wydarzyła... Chyba, że macie ochotę się sprawdzić mnie to obojętne... Będę dwa trupy bliżej piekła! -Dante nawet ie starał się być groźny. Ci goście i tak mieli już pełne gacie po tym małym przedstawieniu a raczej nie będą próbować szczęścia w walce z nim. Chłopak odszedł parę kroków i ujrzał uchylone okno. Postanowił spróbować tam. Na odchodnym powiedział jeszcze do nowych przyjaciół:
-Jakbyście mogli, rozpowiedzcie w karczmie że stanęliście wy i waszych czterdziestu kompanów w szranki ze mną ale jako jedyni przeżyliście... bo oszczędziłem wasze życie. Jakby kto was pytał pokonał was Dante, Syn Spardy. Zrozumieliśmy się? To miłego wieczoru życzę, panowie.

Dante zerknął kątem oka na skamieniałych ze strachu strażników.
Rany i oni mają kogoś chronić?... Do tej roboty biorą coraz większych amatorów... -ubolewał w myślach.
Szybkim ruchem Dante zerknął przez okno. Bingo! Wśród jedwabnej pościeli delikatnie kształtował się zarys kobiecych kształtów Misaki. Po cichu usiadł na parapecie i przyglądał się temu niecodziennemu widokowi.
-Warto było, oj warto... -powiedział może ciut za głośno.
Materiał delikatnie okrywał ciało śpiącej Michelle. Zaznaczał jej kształty, dodawał subtelności i elegancji całej sytuacji. Chłopak Wszedł do pokoju i zamknął okno. Usiadł na brzegu jej łóżka przyglądając się jej jeśli nie pożerając wzrokiem. Delikatnie odgarnął kosmyk jej włosów. Zapalił też świecę by mieć lepszy widok. Jakby widok mógłby być jeszcze lepszy .

Dante posłusznie zwilżył palce i zacisnął je na knocie gasząc płomień.
-Rozkaz, księżniczko. Co jeszcze mogę dla ciebie zrobić? -zapytał na tyle głośno by nawet półprzytomna go usłyszała.
Dziewczyna wyglądał uroczo gdy spała. Mała, bezbronna po prostu jak słodkie ciasteczko czekające aż ktoś jej zje. A jest co chrupać, słowo. Trudno oprzeć się widokowi śpiącej kobiety zwłaszcza kiedy ona zdaje się nie mieć nic przeciwko. Chociaż jak śpiąc można komuś zakomunikować, że nie życzy się sobie czegoś? To pytanie zapewne byłoby świetnym tematem rozprawy, jednak za długim na standardy postów w grach typu PBF.
Wracając wiec do sytuacji: Dante zbliżył się nieco do Michelle i ręką zaczął lekko głaskać jej włosy. Po chwili delikatnie przejechał powoli po jej policzku, następnie szyi i zatrzymał się na ramieniu. Miała wyjątkowo gładką skórę, cóż nic dziwnego w końcu do biednych nie należy. Chłopak zastanawiał się czy może jej się teraz śni... No byłoby na pewno ciekawie gdyby obudziła się widząc go przed sobą. Lub co gorsza, obok siebie pod tą samą kołdrą, w tym samym łóżku i na tej samej poduszce. Karuzela uczuć dokończyłaby  dzieła: Najpierw szok, potem interpretacja, dopowiedzenia, strach i panika w postaci donośnego pisku wybijającego szyby w oknach. Tak to sobie wyobrażał.

Dante uśmiechnął się i gdyby świeca była zapalona Misaki na pewno by to zauważyła. Chłopak powtórzył drogę swojej ręki tym razem w przeciwnej kolejności i odpowiedział dziewczynie.
-A kto byłby tak bezczelny by włamywać się do twojej sypialni  i nie zakneblować cię, księżniczko? -zapytał retorycznie.
Typowy włamywacz-gwałciciel by tak zrobił. Oczywiście dodałby też kilka sznurów na nadgarstkach i kostkach dziewczyny wcześniej dokładnie centymetr po centymetrze badając jej gładką skórę. Oczywiście nie rozumiejmy słowa "badać" w dosłownym tego słowa znaczeniu.
-Zastanawiałem się c dziewczyny robią w środku nocy ale chyba w tej kwestii niewiele różnią się od męczyzn, mam rację?