Dante zauważył Misaki chyba szybciej niż planowała. Gdy podniosła się ze żwiru łatwiej było ją dostrzec... A było co dostrzegać.
-A co ty... WOW! -zawołał widząc jej "skromny" ubiór i natychmiast się odwrócił.
Nie to żeby Dante był jakoś wstydliwy przed półnagimi kobietami. Był po prostu gentelman'em i widok ten neico go zaskoczył. Kolejny nagły ruch spowodował kolejny kaszel i plucie krwią.
-Szlag. Przepraszam... To ty mnie opatrzyłaś?

Dante odkaszlnął ostatnią porcję krwi. Jeszcze kilka taki ataków i zostanie honorowym dawcą. Wstał, ledwo ale jednak (podpierał sie mieczem) i podszedł do dziewczyny okrywając ją swoim płaszczem, który z siebie zdjął.
-Proszę...
Następnie usiadł obok niej i zapytał:
-Walki? Znaczy z rabusiami czy coś w tym stylu?
Cóż Dante nie był zbyt dobry w wyczuwaniu aury wiec nie wysuwał pochopnych wniosków. Nagle  jednak się poprawił.
-A wybacz! Dziękuję za pomoc. Jestem Dante, syn Spardy. Od dzisiaj twój dłużnik, księżniczko. -przedstawił się z miłym uśmiechem na twarzy. Ciągle trzymał ręką swój bok.
Szlag że też tu nie ma Rodrigeza! Postawiłby mnie na nogi w pięć minut!

Ostatnio edytowany przez Dante (2013-01-28 22:02:30)

Dante starał się zaśmiać ale wszedł mu tylko lekki kaszel. Zasłonił usta drugą ręką by nie opluć dziewczyny.
-Nic mi nie będzie... Bywałem w gorszym stanie...
Dante zacisnął mocnej improwizowany bandaż i poczuł się trochę bardziej pewnie. Rany się już zasklepiały a i krwawienie ustało. Uśmiechnął się znów do Misaki.
-Masz piękne imię Michelle... Misaki też do ciebie pasuje. Wnioskując po strzępach twojej garderoby raczej nie często bywasz w takim pustkowiu... Co taka młoda dama jak ty robi w takim paskudnym miejscu?
Fullbringer chciał dowiedzieć się czegoś więcej na temat swojej wybawicielki. Prawdopodobnie gdyby nie ona teraz zajadałby się nim pusty, którego pokonała. Liczył też na to, że dziewczyna zechce poznać i jego i być może się zaprzyjaźnią. Kto wie...

Dante podrapał się za tył głowy. Nie ufał zwykle nowo poznanym osobom ale w tym przypadku chyba może zrobić wyjątek ten jeden jedyny raz.
-Jestem Dante nie jakiś tam "pan". Mam swoje latka ale aż tak stary nie jestem, księżniczko. Nie owijając w bawełnę szukałem guza. A konkretniej dowodu na to, że mogę być przydatny na wojnie Sojuszu Duchowego przeciw Bounto... Czyli mówiąc krótko, szukałem czyjejś głowy do ścięcia.
Fullbringer z każdą chwilą czuł się lepiej. Rany już nie bolały, prawie nie kaszlał, a i oddychał już całkiem spokojnie. Wstał powoli i poczuł że bez problemu może już walczyć. Nie był co prawda w pełni wyleczony ale aktualne obrażenia nie przeszkodzą mu w potyczce. Założył miecza plecy i poprawił pistolety za pasem. Wyciągnął rękę do dziewczyny nachylając się nad nią i usilnie starając się nie patrzeć w dekolt.
-Chodź, znajdziemy ci godniejsze ubranie niż mój brudny płaszcz.

Dante uśmiechnął się równie zaczepnie i wysilił się nawet na żart.
-Wiesz lubię ten płaszcz a twój ojciec zapewne dostałby zawału widząc swoją córkę w strzępach sukni w towarzystwie podejrzanego mężczyzny. Znając ojcowską miłość prędzej nabiłby mnie na pal za zhańbienie jego córki niż podziękował za bezpiecznie odprowadzenie Cię do domu...
Oczywiście do tego by nie doszło. Dante potrafi bardzo szybko uciekać i raczej udałoby mu się zwiać przed paroma zbrojnymi goniącymi go w obronie honoru swojej pani.
-Poza tym walczyłaś chroniąc mnie i straciłaś kawałek dobrego sukna w tej walce więc jestem ci to winny. Ale nie spodziewaj się proszę niczego niezwykłego... Ku mojemu smutkowi pieniądze mnie się nie trzymają...
To był fakt i każdy kto znał Dantego doskonale o tym wiedział. Najczęściej z powody tego iż Fullbringer zaciągnął u niemal każdego swojego znajomego pewien dług. Tylko Rodrigez był bezpieczny bo tak jak Dante był biedny jak mysz kościelna.
-Tu niedaleko jest miasto tam pewnie znajdziemy coś godnego twojej osoby. Idziemy? -zaproponował miło.

Dante pomógł dziewczynie wstać i ruszyli razem do miasta. W duszy liczył że akurat tam nie mieszkała i nie natkną się na nikogo niepożądanego w tym czasie. Jeśli chodzi o niepożądane osoby to wlicza się w to: tatuś, ochrona, znajome, amanci lub najgorzej narzeczeni Misaki.
-Świetnie! Pozwolisz...
Dante w tym momencie złapał ją w talli i używając Bringerlight przeniósł do miasta. A konkretnej do Śródmieścia.

z/t

Przez denerwowanie Hayate był rozkojarzony przez co nie zauważył jak od strony pleców skacze na niego pusty. Wyglądał jak przerośnięta skorka, miał 4 pajęczakowe nogi podobne do ostrzy mieczy, jego dłonie na końcu gługich ramion, złożone z pięciu palców posiadały długie szpony a ogromnej ostrości. Jego głowa nie miała oczu tylko paszczę pełną ostrych zębów. Wystawał z niej też długi ala-ogon zakończony nożycowatymi kleszczami. Cały był pokryty jakby tą samą substancją z jakiej stworzona była maska ułożonej w przylegające do siebie pancerze i łuski. Mimo braku otworów na oczy pusty zdawał się widzieć. Zasyczał złowieszczo tuż przy plecach Hollowa. Hayate nie miał zbyt wiele czasu na unik.