Misaki słyszała kiedyś dziwne legendy dotyczące tego miejsca i ze swojej wrodzonej ciekawości po prostu nie mogła się powstrzymać, żeby tu kiedyś zajrzeć. Ten dzień nadszedł właśnie dzisiaj. Z ciekawością obserwowała ciekawe kształty skał, wyjątkowe, nigdzie indziej takich nie widziała. Spacerowała powoli między nimi szkicując co ciekawsze kawałkiem węgla na pomiętej kartce, gdy zobaczyła wystającą zza jednego z kamieni krwawiącą nogę. Natychmiast upuściła swoje narzędzia rysownicze i podbiegła do potrzebującej osoby. Miała nadzieję, że jeszcze żyje... natychmiast sprawdziła puls i odetchnęła z ulgą wyczuwając go. Za chwilę delikatnie poklepała tego mężczyznę w policzek, aby sprawdzić, czy reaguje na bodźce, i zajęła się opatrywaniem jego ran jego własną szatą, którą po prostu rozpruwała na rękawach. Miała nadzieję, że nie będzie się gniewał...

Misaki czuła lekki niepokój, bo to, co tu zobaczyła, mogło być przecież pułapką. Nie wpadła wcześniej na pomysł, że może mężczyznę napadli jacyś bandyci, którzy czekają na ofiarę, która dobrodusznie zechce mu pomóc. A może on tylko udaje, że jest nieprzytomny, a tak na prawdę mimo tych obrażeń czuje się całkiem dobrze i zechce ją zaatakować? Jak będzie mogła bronić się zwykła, słaba kobieta, której jedyną bronią jest łuk, gdy mężczyzna leżący tuż obok niej rzuci się na nią? Albo gdy zrobi to cała gromada bandytów? Dziewczyna dokończyła opatrywanie ran i przyjrzała się podejrzliwie chłopakowi stwierdzając, że chyba jednak nie udaje, po czym rozejrzała się uważnie dookoła mając nadzieję, że nie zauważy nic, co mogłoby zagrażać jej zdrowiu, życiu, tudzież innym cechom, jakie posiada młoda, niezamężna, dobrze wychowana kobieta w średniowieczu.

Misaki co prawda wolałaby nie spotkać tu nikogo groźnego, ale jednak poczuła pewną ulgę, że był to pusty. Ciężko tylko z formą, bo to wąż, a w takiego trochę ciężko trafić z łuku, ale jednak trenowała latami i miała wprawne oko. Nie odpowiedziała na jego zaczepki, bo z pustymi się nie rozmawia, tylko się ich czym prędzej pozbywa. Zaraz chwyciła jakiś kamyk leżący obok jej ręki i cisnęła nim w węża, po czym odskoczyła od poszkodowanego chłopaka chcąc odciągnąć od niego pustego. Już za chwilę miała w ręce aktywowany łuk i naciągała cięciwę.
-Zginiesz tu. - mruknęła i wystrzeliła w niego pierwszą strzałę.

Siła: 7
Wytrzymałość: 5
Szybkość: 8-1=7
Zręczność: 6

Reiatsu: 2600-25=2575

Tak, ja też wiem.
Misaki starała się odskoczyć przed ogonem węża, ale jako że miała mało czasu można wątpić w powodzenie tej akcji. Za to skoro już ogon się pokazał, to miała zamiar wpakować w niego jeszcze dwie strzały, tak dla zasady. Niech żre, wredota.

Siła: 7
Wytrzymałość: 5
Szybkość: 7
Zręczność: 6

Reiatsu: 2575-50=2525

Misaki, gdy tylko usłyszała syk, odwróciła się szybko. Zauważyła, że nie ma sensu atakować tego ogona, gdyż dla jej strzał jest on zbyt wytrzymały i w ten sposób nie uda jej się niczego zdziałać. Dlatego właśnie dziewczyna postanowiła wpakować kolejną strzałę, tym razem w jego syczący łeb, a kolejną odrobinę dalej, w przednią część pełzającego cielska. Szkoda jej było ubrania, bo to jej ulubiona sukienka, ale trudno. Będzie musiała poprosić dobre szwaczki opłacane z majątku ojca, aby uszyły jej jeszcze raz taką samą. Miały zdjęte miary.

Siła: 7-1=6
Wytrzymałość: 5
Szybkość: 7
Zręczność: 6

Reiatsu: 2525-50=2475

Dziewczyna nie wiedziała za bardzo, co może zrobić, skoro pusty jej strzały połyka, a dodatkowo trudno jej trafić. Jeszcze jakby tego było mało, ogon tego przypominającego węża potwora poruszał się na prawdę szybko i z dużą siłą mógł uderzyć, a nie chciała mieć później brzydkich blizn po czymś w rodzaju bicza. Kto później będzie ją taką chciał? Aby uniknąć ataku padła na ziemię i przekoziołkowała do przodu celując tymczasem w tył głowy węża, co zdecydowanie utrudni mu połknięcie kolejnej strzały.

Siła: 6
Wytrzymałość: 5
Szybkość: 7
Zręczność: 6

Reiatsu: 2475-25=2450

Misaki zmuszona była przeturlać się na bok, aby móc uniknąć tego rodzaju ataku. Wcale nie powinna gratulować szwaczkom a swojej umiejętności doboru dobrej jakości materiału, oraz tacie, który za to wszystko zapłacił. Dziewczyna potrafi zatroszczyć się o to, aby strój nie tylko wyglądał dobrze i podkreślał jej urodę, ale także chronił przed niektórymi z urazów na które narażona jest jako quincy.
Nie była do końca przygotowana na to, że jej strzała zostanie zwrócona, więc musiała zatroszczyć się o to, aby złapać jakoś oddech i przeżyć atak własną bronią. Gdy już się przeturlała, wypuściła w węża kolejne dwie strzały nie podnosząc się z ziemii. Celowała wciąż w tył głowy, bo jak dotąd przyniosło to najlepsze skutki.

Siła: 6
Wytrzymałość: 5
Szybkość: 7
Zręczność: 6

Reiatsu: 2450-50=2400