A Mikashi, jako że jest głupi i jak zwykle ma szczęście, przez przypadek wyszedł z senkaimonu na dachu tego właśnie budynku. Po przeczytaniu Wikipedii Rafael'a i rozejrzeniu się wokół stwierdził, że jest w du*ie. Na początku chciał zejść z dachu, jednak stwierdził, że w tym miejscu jest dobry widok na niebo, toteż położył się i spojrzał ku niemu. Jego organizm jednak czuwał. Wyczuwanie reiatsu wraz z nićmi dusz pływającymi wszędzie wokół informowały go o tym gdzie znajdują się wszyscy ludzie i inne stwory wokół niego.

Tanama rozważając wszystkie opcje za i przeciw ( ło kurwa D: ) stwierdził że najbardziej bezpiecznym posunięciem będzie wejście do pomieszczenia, w którym nie dało się odczuć cudzego reiatsu i trochę powęszyć. W sumie sam nie wiedział po co się tu właściwie znajduje, jednak coś go ciągnęło do tego budynku toteż ruszył w stronę okna, by po chwili znaleźć się w jakimś pomieszczeniu

Tanama chcąc się ukryć przed zbliżającymi się osobami, od których emanowała jakaś energia duchowa chciał wejść za jedną z zasłon, jednak stwierdził, że jeśli potrafią oni wyczuwać reiatsu, to znajdą go bez problemu Dlatego wpadł na pewien plan, najpierw za pomocą katany miał zamiar otworzyć jedne z drzwi po prawej stronie, tak by nie było widać żę ktoś tam jest, po czym na chama z kopa uderzył w drzwi po lewej i rzucił tym co było pod ręką w okno chcąc je rozbić. Następnie chciał schować się po prostu w pokoju wcześniej otwartym przez siebie i przeczekać burzę. W pokoju do którego wskoczył wszedł pod łóżko czy do szafy, tam gdzie kryjówka wydawała się nie najgorsza. Do tego starał się ukryć swoje reiatsu, jednak za bardzo mu to nie wychodziło.

Chyba że nic nie wyszło to stoję jak debil za zasłoną xD

Tanama skoczył do pokoju ubierając czerwony strój. Teraz mógł się poruszać swobodnie, bynajmniej miał taką nadzieję. Wyszedł z pokoju i poruszając się swobodnie chciał zabawić się w detektywa i dowiedzieć co tu się właściwie dzieje. pod płaszczem inkwizycji ukrył swoją broń, jednak w tak wygodny sposób, by w razie zagrożenia móc ją bez problemu wyjąć jednym wprawnym ruchem dłoni. Teraz jednak szedł przed siebie szukając czegoś wartego uwagi

Nie chcąc nadwyrężać swoich umiejętności Tanama w istocie był teraz ślepy, jeśli chodzi o reiatsu przeciwników. Postanowił sprawdzić po kolei wszystkie pokoje, ewentualnie szafki w każdym z nich jeśli byłyby puste. Chęć znalezienia jakiegoś źródła informacji była duża, jednakże był pewien problem. Chodziło tu o miejsce w którym obecnie się chłopak znajdował. Pełno wrogów wokół, biegających niczym mrówki w mrowisku. Coś się działa, trzeba było się dowiedzieć co i pozostać niezauważonym, bo walka z całą gwardią króla nie wchodziła w grę.

Tanama przyglądał się uważnie temu co widział na mapie przed sobą próbując zrozumieć jak najwięcej z planów przeciwnika.
Quincy
Fulululu xD
Coś innego, nieznanego
Inkwizycja
Cztery rodzaje przeciwników, których należało pokonać, najlepiej od tyłu, tak by nikt się nie dowiedział, że ktoś jest pośród nich i psuje im plany, zabijając kolejnych wojowników. To właśnie Mikashi chciał teraz zrobić, znajdywać samotnych oponentów i mordować ich z ukrycia, gdy już zostanie wzięty za przyjaciela. Szatański plan, zrodzony w jego głowie kazał mu wyruszać, toteż wyszedł z pokoju, twierdząc że tyle mu wystarczy i ruszył korytarzem szukając wyjścia, albo pierwszej ofiary.

Uwzględniłem to, że to plany miasta Ale o ilości przeciwników naprawdę nie mam pojęcia : (


Tanama pamiętając jedynie miejsce w którym powinny znajdować się jednostki inkwizycji i jakieś inne postacie niewiadomego pochodzenia postanowił udać się do tych pierwszych, posiadając ich strój wydawało się to łatwym zadaniem. Chłopak stwierdzi, że nie ma się po co dalej ukrywać, jeśli jego przebranie zadziała teraz, to będzie działać i na polu walki.
Kierował się on w stronę schodów prowadzących w dół, jednak przyśpieszył nieco kroku, by w razie czego osoby idące z tyłu mogły zobaczył tylko jego plecy w czerwonej szacie, znikające gdzieś w okolicach schodów. Był przygotowany na najgorsze, jednak musiał zachować zimną krew, toteż nie chcąc zwrócić na siebie uwagi starał się poruszać w miarę swobodnie i bez lęku.