Dante wpadł biegiem na plażę w środku nocy. Tym razem był pewien... że znowu się zgubił. Tak młody Fullbringer miał zamiłowanie do notorycznego gubienia drogi. Często tracił orientację w terenie zwłaszcza w obcym miejscu.
-Cóż... Przynajmniej wiem że to na pewno nie w te stronę! -pocieszał się.
Syn Spardy uznał że nie ma już siły by dalej biec w poszukiwaniu obozu więc zdrzemnie się tutaj. Położył się na piasku i oglądał gwiazdy na niebie.
-Ehhh... Śliczna księżniczko, czemu cię tu ze mną nie ma?-powiedział sam do siebie w odniesieniu do Misaki.

Dante podniósł się do siadu i zaśmiał bo rzeczywiście żart staruszka był przedni.
-Wybacz, moja księżniczka by mnie zabiła gdybym zmienił upodobania...
Podrapał się z tyłu za głową i częściowo ucieszył z tego ze jego sława trochę urosła... wśród seniorów ale jednak.
-Masz Panie nade mną przewagę... Ty znasz moje imię ale ja nie znam twojego...
Dante uznał że nie warto sie ciskać z mieczem na tego staruszka. Skoro pojawił się tak niezauważalnie to pewnie mógłby go zabić samym kiwnięciem palca... A skoro Dante jeszcze żyje to znaczy że byćmoże ma on o niego interes. Kto wie...

Dante słuchał z uwagą słów Bogena, nowo poznanego tajemniczego staruszka utrzymującego, że znał jego ojca i spotka się nawet z Vergilem.
-Vergil chce mieć święty spokój od problemów tego świata. Tym się różnimy. Ja wolę by ludzie dobrze znali moje imię.
Vergil był zawsze tajemniczy i odosobniony. Poza Nero i Dante nie miał nikogo innego z prostego powodu... Nie chciał mieć. Nic nie posiadać to nie mieć nic do stracenia. Tylko to się liczy, by nie mieć nic. Kiedy człowiek nie ma nic do stracenia nic go już nie przerazi. I to wtedy osiągnie się szczyt potęgi. Tak zawsze mawiał Vergil i to powiedział Dantemu kiedy odchodził.
Mimo iż Bogen znał imię jego brata Dante postanowił go sprawdzić, upewnić się czy aby na pewno znał Spardę.
-Drugą część obietnicy? Chyba chodzi o spalenie tego jego filetowego płaszcza, którego tak nie cierpiał... -zaśmiał się chłopak. Była to prowokacja. Sparda uwielbiał płaszcze, tak jak teraz jego synowie, a jego ulubiony, fioletowy towarzyszył mu niemal zawsze.

Dante wstał z ziemi wykonując sprężynkę i zgrabnie lądując na nogach.
-Skoro tak... to nie mogę się już doczekać!
Dante chwycił za Rebelliona i zdjął go z pleców wbijając w piasek. Puścił go na chwilę by strzelić z palców na rozgrzewkę i znów położył a nim dłoń.
-OK! No to zaczynamy? -zapytał zniecierpliwiony. -Jeśli chodzi o demony to nigdy nie atakuję pierwszy. Nie ma sensu szukać bitwy tam gdzie jej nie ma... Nawet Demon może się na coś przydać na tym świecie... Jak na przykład Sparda.

Dantemu nie trzeba było dwa razy powtarzać. Skoro staruszek gada o takich sprawach to raczej nie żartuje. Co prawda Fullbringer słyszał jedynie że można odebrać moc Shinigami ale żeby odbierać moc Fullbrignu? Być może przyda sie mu ta wiedza w późniejszym czasie...
Dante błyskawicznie sięgnął po pistolet i wystrzelił jedną kulę w głowę dziadka. Była to zmyłka by ten się odwrócił unikając pocisku. Zaraz po wystrzale chłopak użył Bringerlight by znaleźć się w dogodnej pozycji by zadać mieczem cios odcinając kawałek papierosa. W razie porażki Dante kontynuuje odwracając się przez plecy próbując zadać cios pięścią w szczękę dziadka i tym samym wytrącić mu papierosa z ust. Zaraz po ciosie następuje kolejny atak mieczem po którym Dante odskakuje w tył by przeanalizować sytuację.

Siła: 14
Wytrzymałość: 9
Szybkość: 13
Zręczność: 12

Reiatsu: 4375-25-50=4300
Pocisk siła/ zręczność/ szybkość: 29/ 18/ 19
Szybkość Bringerlight: 31
Siła ciosu: 20

Dante wypluł szklankę śliny po ciosie dziadka. Miał staruszek parę... Fullbringer złapał oddech i odpowiedział.
-Łatwo powiedzieć... Od siedzenia nikt jeszcze nie zrobił się silniejszy. Jeżeli walka nie jest sposobem nauczenia sie czegoś to co jest?
Coś jest nie tak... Ledwo mogę się skupić... Jakby krzyki... Krzyki bólu... Tysiące... Ale człowiek tak nie krzyczy... Skup się! Zamij się przeciwnikiem!... Moja głowa!!!
Dante dostawał szału. Złapał się ręką za głowę. Nawet nie zauważył jak zaczął się pocić i ciężko dyszeć.
-Cholera... NIECH ONI WSZYSCY SIĘ ZAMKNĄ!!! -wrzasnął na całe gardło padając na kolana.
Po chwili mimo ogromnego bólu wstał dalej trzymając się za tył czaszki. Chwycił miecz i podbiegając do dziadka zaczął nim chaotycznie wymachiwać. Była to niemal desperacka próba ataku przeciwnika.
-Jak mam się skupić z tym ciągłym jazgotem?!

Dante zakaszlał głośno i zaksztusił się śliną. Znów siedział na kolanach.
Jak to... Mam z nimi "pogadać"?... Każdy krzyczy, nie mogę się skupić, jest ich tak wiele... Zaraz... Jest ich wiele... Ale każdy chce tego samego... Mówią to samo... To nie krzyk bólu... To krzyk... Szaleństwa... Gniewu... Żądzy krwi... Chęci mordu... Oni wszyscy pragną...
Dante lekko się zaśmiał w diaboliczny sposób pod nosem. Patrzył cały czas w ziemię.
-Wiesz dziadku... Nie powinieneś tego mówić... Widzisz oni wszyscy chcą tylko jednego... -Fullbringer spojrzał na przeciwnika ze lśniącą czerwienią w oczach i szaleństwem na twarzy. -Chcą poharatać cię tak bardzo by został z ciebie krwawy ochłap mięsa!
Reiatsu zawirowało w powietrzy i ciało Dantego zaczęło promieniować czerwonym blaskiem jego mocy. Fulbringer wstał i położył miecz na ramieniu.
Już wiem... Wiem czego chcecie... I dam wam to!... Wy dajcie mi moc bym dotrzymał obietnicy!... Kwintesencję waszych dusz!... Ostrza w waszych pragnień!... Broń z waszej żądzy krwi!... Mój ojciec zabrał wam życie... Ja pozwolę wam powrócić na ten świat i przelać tyle krwi ile starczy mi życia!... Osobno jesteśmy bezsilni... Razem będziemy niepokonani!
-To jak dziadku? Wchodzisz w ten układ czy strach cię obleciał?! -krzyknął Dante.

Ostatnio edytowany przez Dante (2013-02-06 00:26:47)

// Tak tylko przypominam że to już ósmy post treningu \\

Dante założył miecz na plecy. Wciąż miał ten demoniczny uśmiech szaleństwa na twarzy.
-To ty nic nie rozumiesz... Kazałeś mi wyzwolić całą moc swego demonicznego dziedzictwa... Kazałeś mi dowiedzieć sie czego chcą głosy w mojej głowie... Tak też zrobiłem. Teraz wiem czym jest moja moc. Rebellion to symbol buntu - buntu przeciw naturze Demona i przeznaczeniu Mrocznego Rycerza Spardy... Niezwykle wzniosłe nieprawdaż?
Dante zaśmiał się pod nosem po czym wytarł go kciukiem.
-Ta moc jest inna... -strzegł Fullbringer. -Ta moc nie pochodzi od mego ojca a od jego ofiar... Zanim zdobył swą moc, Sparda zabił niezliczone ilości Demonów na swej drodze krwi... Ich okrucieństwo, pragnienie zemsty, żądza krwi... To wszystko teraz jest we mnie... Wszyscy oni żyją we mnie by dalej siać zniszczenie i śmierć wśród moich wrogów!
Dante rozłożył ręce na boki i obrócił się wokół siebie kilka razy.
-A ja myślałem że to migrena, że to tylko moja wyobraźnia albo wariuję! Hahahahahaaa!
Zatrzymał się i znów zerknął na staruszka.
-Moje demoniczne dziedzictwo, imię mej Demonicznej broni brzmi...
Dante chwycił prawą dłonią lewe ramię i skumulował tam swoje Reiatsu chcąc zmaterializować ubranie Fullbringu.
Teraz!... Musi się udać... Na to czekałem... Ja i wy... By wreszcie świat poznał nasze imiona... Wszystkich nas... Puki ja żyje dam wam tyle krwi mych wrogów ile zechcecie... Wy dajcie mi siłę jakiej doświadczyliście w walce z mym ojcem!
-LUCIFER!!! -wrzasnął czując że moc jest gotowa. Teraz lub nigdy.

Ostatnio edytowany przez Dante (2013-02-06 22:13:22)