-To nie problem, łuk się utrzymał a co za tym idzie mam już tylko problem zestrzałami. - powiedział pewien siebie i z nowym zapałem naciągnął spokojnie cięciwę, tym razem wkładając w strzałę więcej energii. Dalej trzymał w sposób wzorcowy łuk prawą ręką, za to lewą ze strzałą odciągnął aż do policzka, celował chwilę, i teraz mocniejszą już strzałę posłał w kierunku manekina. Puszczając miał więcej pewności siebie, a strzała była silniejsza, nie powinna być taka hmm... mizerna jak jej poprzedniczka. Tym razem również po strzale przesuwa lewą rękę za ucho.

-Dziękuję za wszystko, jestem siostrze dłużny - zawołał za nią gdy odchodziła. Nagle go olśniło. W normalnym łuku strzała nie potrzebuje dodatkowego paliwa żeby polecieć, leci na samym naciągu łuku. Tu jednak może to nie starczyć, czego nie przewidział. Napiął łuk jak poprzednio, spokojnie, z wyczuciem, strzałę ładując jeszcze mocniej. Strzała miała aż wibrować, jednak gdy tylko tracił nad nią kontrolę dawał jej upust wyrzucając jej energię na całej jej długości. Napiął, po czym strzelił, uwalniając nadwyżkę energii strzały żeby nadać jej stałą, wysoką prędkość, przez co strzała powinna być równie silna jak poprzednia, ale 2 razy szybsza.

Raoki z radością ładuje kolejne strzały i non stop szyje do celów, starając się za każdym razem perfekcyjnie wykonać schemat strzału z nowej broni. Okazał się on trudniejszy niż pierwsza forma, i Raokiego aż głowa zaczęła boleć, jak będzie to wyglądać przy 3 formie ale... Moc również niezmiernie wzrosła, dlatego 3 forma będzie również warta swojej ceny. Póki co wystrzeliwuje łącznie jeszcze 19 strzał ( czyli suma udanych to 20, czyli 500 Rei ).  Biorąc pod uwagę to, że na sali jest 20 manekinów każdy powinien być przeszyty strzałą. Po skończeniu Raoki chowa łuk i wychodzi, po drodze wyłączając srebrną baterię sztucznego światła.