Raoki ledwo żywy wchodzi do katedry, licząc na spotkanie z przełożonym, czyli swoim wujem - Mikailetem Ryoshi. Wuj został Quincy bardzo młodo, miał już wtedy niebywały talent. Piął się po szczeblach kariery bardzo szybko, jednak zostanie księdzem uniemożliwiło posiadanie dzieci. Kiedy jednak syn jego młodszego brata, czyli jego bratanek, został osierocony, wziął go pod swoje skrzydła. Tym osieroconym bratankiem jest właśnie Raoki.

-Wuju, przepraszam, zawiodłem. Okazuje się, że poza nami, na tym terenie działa zbuntowany Shinigami, który chce przejąć naszą władzę w mieście. Chciałem go przed tym zabić, ale mnie pokonał. Przebacz mi, wuju - ukorzył się klęcząc przed wujem, był on bowiem najbardziej szanowaną przez Raokiego osobą, i Raoki nie mógł sobie wybaczyć, że go zawiódł.

- W sumie nic, ale muszę odreagować. Potrafi siostra może używać 2 formy łuku? - spytał z nadzieją że siostra mogła by go nauczyć używać kolejnej formy łuku, może to pomoże mu w walce. Nie pozwoli się już tak łatwo pokonać - przysiągł sobie i z wyczekiwaniem patrzył na reakcję siostry Joanny. W końcu wszyscy w klasztorze byli Quincy, z 2 wyjątkami, ale te 'wyjątki' znał, i nie była to siostra Joanna. Ona musiała być zwykłą Quincy, chociaż skoro była przyboczną wuja, to pewnie była kimś więcej niż przeciętny Quincy.

-Siostro, rany na ciele niczym są, wobec ran na honorze, a te palą duszę mą i trzewia. Pewności potrzebuję, że sytuacja ta się nie powtórzy, a do tego siłę zdobyć muszę. Racz siostro pomóc, w miarę swoich możliwości chociaż, choć nie proszę jako szefa Twego bratanek, a jako brat Twój w niedoli, bowiem wszyscy Quincy pomagać sobie muszą, żeby Boży plan wypełniać. - powiedział najbardziej dramatycznie jak tylko mógł, stając pewniej i hardym wzrokiem patrząc jej w oczy.

-Zostałem skopany i pobity, upodlony jak pies, nie mam jednak ran godnych opatrzenia, a jedynie siniaki. Jeśli siostra chce mogę wszystkie po kolei pokazać, chociaż myślę że nie na oglądanie wszystkich siostra miała by ochotę. Powtarzam jednak, nie mam ran ciętych, kłutych, oparzeń, otarć, złamać, skręceń oraz wszelkich innych rodzajów ran, które można w jakikolwiek sposób opatrzyć. To możemy już iść - dokończył z uśmiechem.

A nie idziemy po prostu do podziemnej sali treningowej? Jest najbliżej - powiedział i biorąc siostrę za rękę poszedł w stronę schodów do podziemi katedry.