-Nie radzę tego robić, przyjacielu... -odpowiedział głos zza Hayate.
Na bece tuż przy suficie wisiał na swym cienkim ogonie dziwny kształt przypominający nietoperza. Był wielkości człowieka, miał wielkie czarne skrzydła, nogi pokryte ciemnym futrem i zakończone szponami stopy. Jego łapy też posiadały ostre pazury i czarne runo. Jego maska posiadała aż trzy otwory na oczy, dodatkowy był na czole między dwoma typowymi, a z paszczy, w której wyróżniały się cztery ostre kły co chwila wylatywał wężowy język.
-Widzisz jest tu taki jeden co nas widzi i ma całkiem niezłą aurę... Co powiesz na mały wspólny posiłek? -zapytał nieznajomy.

Pusty już miał odpowiedzieć gdy błękitna strzała przeszyła jego czaszkę. Gdyby nie smuga jaką po sobie zostawiała Hayate nigdy by się nie dowiedział skąd pochodzi. A pochodziła ze znacznej odległości od drzwi kościoła, a konkretniej... z jakiś 800 metrów. Hollow padł a jego truchło pozbawione głowy spadło na posadzkę wywołując huk i zamieszanie podczas mszy.
Błysk. Niebieskie światło i kolejna strzała ruszył od tajemniczego snajpera. Tym razem celowała w Hayate a dokładniej w jego głowę.

Hayate o włos uniknął spotkania z kostuchą. Strzała trafiła w ołtarz i wszyscy wierni wraz z duchownym pouciekali z kościoła. Jednak zejście z pola widzenia tego Quincy nie pomogło mu za bardzo. Kątem oka mógł zauważyć że w oknie po przeciwnej stronie od wejścia już celuje do niego młody chłopak o długich, ciemnych włosach i czarnym mundurze Quincych, haftowanym w błękitne wzory. Jego łuk wydawał sie dziwnie znajomy... ponieważ był kuszą. Czarną w błękitne linie i krzyże, i trochę za dużą na noszenie jej przy sobie. Tak... Hayate już raz spotkał tego Quincy i spotkanie to nie było zbyt miłe dla Hollowa.
-Dawno się nie widzieliśmy... -powiedział wypuszczając kolejny szybki pocisk w łeb Hayate.

Wydawałoby się, że osłonięty ścianami Hayate jest bezpieczny, przynajmniej na razie. Wydawałoby się... Błękitna strzała przebiła ścianę na wysokości jego maski jednak minęła ją o parę centymetrów. Następna podobnie jak poprzedniczka chybiła jednak była bliżej od niej.
-Daremne. Za żadną ścianą się przede mną nie ukryjesz. Podziurawię tę wieżę jak ser jeśli będzie trzeba a i tak skończysz leżąc martwy u mych stóp.
Quincy mowił śmiertelnie poważnie. Poszły nastęne trzy strzały i tylko dla tego, że były znacznie silniejsze ich dźwięk pozwalał Hayate na względne określenie ich pozycji. Były niestety też szybsze co nie dawało dużej szansy na unik.