Dante wcale nie musiałby robić nic wbrew sobie, a to kobiety by o niego zabiegały. Gdyby pojawił się na jakimś balu ubrany przyzwoicie i dał kobietom poznać swój urok osobisty i niespotykany w tych sferach charakter, to same zabijałyby się o to, która przeżyje z nim tę przygodę. Może nie zdzierałyby z siebie sukien, bo niektóre z nich kochają swoje niesamowicie drogie stroje bardziej niż własną rodzinę, ale na pewno nie obyłoby się bez wyzwisk i obelg rzucanych między sobą. I na pewno rozbiłoby się parę "przyjaźni". Może to byłoby nawet dobre, bo pojawiłby się wreszcie w pustych głowach przebłysk szczerości?
-A to wyciskaj. Dużo można zyskać.
Misaki może i poczuła się odrobinkę zazdrosna, ale w większej mierze nie mogła sobie na to pozwolić, bo nie dopuszczała póki co do siebie myśli, że może Dantego jakoś wyjątkowo polubić. W głowie miała wszystko ułożone, u niej umysł panował nad emocjami i to niemal całkowicie (to właśnie zasadnicza różnica między nią, a księżniczkami - u nich jest odwrotnie), więc wiedziała, co będzie dla niej dobre, i co jej pomoże. Zazdrość teraz była niepożądana.
-Owszem, od czasu do czasu mi się zdarza to słyszeć. - uśmiechnęła się. Może nie trzy razy dziennie, ale zawsze, tę frazę zna na pamięć. A jednak... tym razem po raz pierwszy była skłonna uwierzyć w jego szczerość i prawdziwość.
-Człowieku, jesteś niesamowity. - powiedziała ze śmiechem na ustach. - I wydaje mi się, że to właśnie ty jesteś tym niepowtarzalnym, jakiego drugiego na świecie nie ma.
Ciekawa była, jak na to zareaguje. Taki rodzaj testu sprawdzającego relację.

-W takim razie, bardzo chętnie bym ich poznała.
Misaki wcale się nie zgrywała, bo w jej świecie Dante był kimś zupełnie wyjątkowym i niepowtarzalnym. Był osobą, jakiej jeszcze nigdy w życiu nie udało jej się spotkać, i - bez jego udziału - pewnie już się nie uda. Ta swoboda jego zachowania, szczerość słów i łatwość w nawiązywaniu kontaktów były tym, czego zawsze szukała w drugim człowieku, a czego nawet iskierki nie udało jej się zauważyć w "wyższych sferach". Dante był więc spełnieniem jej wszystkich wyobrażeń co do idealnego towarzysza, przyjaciela, czy może nawet męża... Te kilkanaście lat jej życia utwierdziło ją w  przekonaniu, że w towarzystwie proponowanym przez ojca nie znajdzie się nikt, kto mógłby spełniać choć część wymagań tej wybrednej i rozpieszczonej pannicy jaką jest i zdecydowanie, choćby nie wiem jak się starała, nie uda jej się dostosować osoby ze "sfery" do "odpowiedniego charakteru". Za to całkiem możliwe zdaje się dostosowanie "odpowiedniego charakteru" do "sfery"...
-Na świecie nie ma dwóch czy trzech takich samych osób, nawet jeśli są to trojaczki. Możecie co najwyżej wyglądać tak samo. - Misaki uśmiechnęła się jeszcze raz, po czym znów skierowała wzrok w stronę obozu. - Nie chcesz mnie tam zabrać, prawda?
Jeśli powie, że nie chce i poda co do tego jakieś sensowne argumenty Michelle pewnie będzie skłonna zrezygnować ze swego zamiaru odwiedzenia obozu. Ach, jakiż on ma na nią wpływ!

-Nie jestem uparta. - odpowiedziała krótko, akceptując jego argumenty jako wystarczająco dobre, by porzucić zamiary. I tak w dużej części dostała już to, czego chciała.- Ty wiesz lepiej jak to działa.
Kłopoty mogli mieć obydwoje, gdyby się tam udali. Może udało by im się w porę ulotnić, (a może nie, co byłoby ogromną tragedią) ale Dante mógłby doświadczać nieprzyjemnych sytuacji, czy dociekliwych pytań ze strony innych najemników jeszcze długo po odwiedzinach Michelle. Sama wiedziała, jak nieprzyjemne jest, gdy wypytują cię o coś, o czym nie chcesz informować osób postronnych, co cię krępuje, albo czego się wstydzisz. Trzeba kłamać, lub wymyślać inne głupoty. Chyba, że Dante chciałby poopowiadać różne niestworzone historie o niej w obozie. Jej by to ni przeszkadzało, a skoro mogłoby jemu jakoś pomóc... Ale lepiej nie. Na razie zostajemy na bezpiecznym gruncie.
-Nie chcę, żebyś miał przeze mnie kłopoty. - wyznała szczerze. Czy nie wystarczy, że Bayonetta widziała ich razem? I w dodatku do cna przejrzała myśli dziewczyny i prawdopodobnie wie o niej wszystko, może nawet te rzeczy, których wiedzieć nie powinna? - Jest wiele innych ciekawych miejsc do odwiedzenia.
Biorąc pod uwagę opowieści Dantego, to niewielu z najemników jest takich jak on, co automatycznie sprawia, że jednak nie chciałaby ich poznać. I co automatycznie podnosi wartość stojącego obok niej osobnika do niebotycznych poziomów. Tą znajomość niewątpliwie trzeba pielęgnować.

-Dobrze, więc... odprowadź mnie teraz do domu.
Zdała sobie sprawę z tego, że bez jego pomocy nie będzie w stanie tam dotrzeć. W sumie jeszcze dzień był w pełni i nie zanosiło się na zachód słońca, ale biorąc pod uwagę czas trwania ich poprzedniej wycieczki zanim tu dotarli, to trzeba wyruszyć już teraz. Szczególnie, że dziewczyna na prawdę nie miała pojęcia w którą stronę się udać, aby trafić do rezydencji, w której zatrzymali się z ojcem. Pomyślała, że udzieli chłopakowi tego zaszczytu poznania jej miejsca pobytu. Może dzięki temu będzie częściej kręcił się po tamtych okolicach?

Ostatnio edytowany przez Misaki (2013-03-14 22:27:59)