Misaki widziała obóz jeszcze z góry, podczas lotu z Dantem. Pustkowie, i namioty, które mogły pomieścić spore ilości ludzi. No i oczywiście sami ludzie. Nie była w stanie z odległości dobrze się im przyjrzeć, ale raczej nie wyglądali na takich, którym żyje się dobrze i dostatnio.
Nie chciała wyjść na rozpieszczoną pannicę, której zachcianki trzeba spełniać - "chcę się dostać do obozu, więc mnie tam zabierz, bo się obrażę!", ale jakoś ją tam ciągnęło i nie wiedzieć czemu okropnie chciała zobaczyć tamto miejsce. Nie musiała fatygować Dantego, rzeczywiście. W sumie biorąc pod uwagę to, jak długo szukali drogi szybciej znalazłaby je sama, z tym, że jednak sama trochę bała się tam iść.

Dziewczyna była wystraszona z samego tego powodu, że w takim miejscu jak to była po raz pierwszy, a na dodatek Dante wcześniej opowiadał jej jeszcze rzeczy, które nie sprawiły, że podejdzie do tego jakoś spokojniej, a wręcz przeciwnie. Mało nie dostała zawału, gdy dostrzegła te błyskawice i też odskoczyła, mimo, że wcale nie były skierowanie w nią. Rozglądała się szybko i niespokojnie, by ustalić, co było ich źródłem, jednak widocznie o było coś w rodzaju zabawy, skoro Dante wcale się nie wystraszył.
-Zawału tutaj dostanę... - mruknęła cicho.

Michelle również obejrzała sobie tą dziewczynę bardzo dokładnie, odwrotnie, bo od dołu do góry. Jej wygląd rzeczywiście zapadał szybko w pamięci, była zbyt nietypowa, żeby można było ją pominąć, czy szybko o niej zapomnieć. Chociaż to zależy - może w tym środowisku strój taki jak ten, który miała na sobie Bayonetta uważany jest za normalny? Misaki nie mogła tego wiedzieć, bo z tego typu towarzystwem nie miała jeszcze do czynienia. Tam, gdzie ona się wychowywała wszystkie kobiety chodziły w długich, koronkowych sukniach, i choć ona sama szczerze tych sukienek nienawidziła to stwierdziła, że jednak wolałaby nosić swoje suknie co dzień, niż założyć tego typu czarny kombinezon. Bądź co bądź, odbyło się szybkie porównanie: Bayonetta w tym momencie mimo wszystko wyglądała znacznie lepiej, jeśli porównać ją z Michelle odzianą w ubogą, szaroburą pelerynkę z kapturem i sztywną od morskiej soli lnianą, poprzecieraną sukienkę (doskonały kostium...) oraz z włosami pozostającymi w totalnym nieładzie po zabawie na plaży oraz locie ponad miastem. Widocznie Łowca Aniołów był w dobrych stosunkach z Dantem, więc Michelle starała się nie wyrobić sobie od razu w głowie opinii na jej temat opartej jedynie na wyglądzie, bo nie byłaby ona zbyt pochlebna...
Przyjemnie jej się zrobiło, gdy Dante nazwał ją księżniczką (choć bynajmniej nią nie była, ale nie będzie go wyprowadzać z błędu), a później gdy nazwano ją ślicznotką. Zawsze lepiej taki komplement usłyszeć od młodej i na swój sposób atrakcyjnej kobiety niż od starych ciotek pragnących jak najszybciej wydać ją za mąż. Gdy Dante przedstawił jej dziewczynę dygnęła, bo tak przyzwyczajona była witać się z ludźmi.
-Mam na imię Michelle. - powiedziała jeszcze, bo Dante przecież nie podał jej imienia.

Michelle nie uszczęśliwiło zbytnio to, że Bayonetta może dowiedzieć się wszystkiego o niej przez jedno spojrzenie, ale na szczęście sama miała niewiele do ukrycia. Jej historia wyglądała nienagannie, nie robiła rzeczy, których mogłaby się teraz wstydzić... albo przynajmniej było ich niewiele. Jedyne, czego na pewno nie chciałaby przekazać Bayonette to jej plany i odczucia dotyczące Dantego. Oczywiście, nie były one jeszcze do końca sprecyzowane, ale już coś się stworzyło, myśli powoli się krystalizowały. Bardzo powoli, nie trzeba się w końcu z niczym spieszyć, ale jednak.
-Cieszę się, że uważasz moje życie za coś ciekawego, bo dla mnie to flaki z olejem. - uśmiechnęła się. "Ale już niedługo..." -dodała w myślach.
-I owszem, te okulary są urocze. Chyba wolałabym takie zamiast tej gustownej bransoletki. - tu podniosła dłoń ukazując biżuterię, która służyła jej do przywołania łuku quincy.
Może być warto poznać tę dziewczynę bliżej, bo wydaje się, że ma podobny temperament co Dante, a ten rodzaj ludzi wyjątkowo jej się podobał

-To twoja...przyjaciółka? - zapytała niepewnie Michelle spoglądając na odbiegającą zwinnie w stronę lasu Bayonettę i podziwiając jej umiejętność biegania na obcasach, tak przydatną każdej kobiecie, której sama nie opanowała jeszcze do takiej perfekcji. Już zdążyła ją polubić. Głównie dlatego, że lepiej nie mieć wroga w kimś, kto może dowiedzieć się o tobie wszystkiego w kilka sekund... chociaż nie, w końcu nie wiedziała jednak ile czasu dziewczyna musi patrzeć by wiedzieć to, co chce. A w dodatku to nie był jedyny powód. Bayonetta po prostu była sympatyczna i bez oporów mówiła co myśli... chyba.
-Ciekawy człowiek. A ty nie mówiłeś przypadkiem, że tu są sami mężczyźni? - zapytała przypominając sobie, że ostrzegał ją co do tych facetów. Nawet jeśli nie mówił, że są tu tylko faceci, to na pewno nie wspominał o kobietach, co jest prawie jednoznaczne.

Co tam po plotkach? Dantego chyba musiały nie obchodzić plotki biorąc pod uwagę ostatnie zdania, które Bayonetta rzuciła na odchodnym. W dodatku, czy rzeczywiście byłoby problemem gdyby wojownicy uznali Michelle za kobietę... powiedzmy tu już wprost, lekkich obyczajów, czy wręcz mogłoby to wiele problemów rozwiązać?
-Nawet gdyby, to chyba szybko dałoby się im wmówić, że nie stać ich na moje usługi... Chyba, że przeceniam swoją urodę. - uśmiechnęła się krzywo. No cóż, z tego, co wiedziała (a na szczęście było tego niewiele) prostytutki rzadko bywają czyste i zadbane, a i większość nie jest zbyt urodziwa, bo przecież piękna kobieta, nawet uboga, gdyby jeszcze dodatkowo była inteligentna to może sobie życie ułożyć nie podejmując się tego "rzemiosła".
-Trochę tu strasznie... - mruknęła spoglądając w stronę namiotów. Wiedziała, że obóz nie będzie przyjemny, i nie zawiodły ją wyobrażenia. Czegoś takiego właśnie się spodziewała.
Zaraz do głowy zaczęły przychodzić jej myśli... można brać udział w wojnie nie narażając się zbytnio, a jest to dosyć proste.
-Jak dużo czasu tu spędzasz? - zapytała jeszcze. Może to przebywanie w tym miejscu tak wplywa na ludzkie charaktery?

Misaki zdawało się, że rozumie tych ludzi. Potrzebowali pieniędzy, pragnęli popularności i sławy, a udział w wojnie mógł im to zapewnić w najszybszy sposób. Mimo, że walka jest strasznym ryzykiem oni zgodzili się na to, bo mają niewiele do stracenia, a dużo do zyskania. Poza tym, śmierć na wojnie też przynosi chwałę, z tym, że już nie odczujemy jej skutków na ziemi... Same dobre strony. I nagle powód, dla którego ona sama chciała się tu znaleźć stał się straszną błahostką, czymś zupełnie bezsensownym, co ginęło w morzu prawdziwych ludzkich problemów.
-Czyli wszędzie tak żyją ludzie... - od tego momentu Michelle postanowiła bardziej szanować rycerzy, czy wojowników, których ojciec będzie jej przedstawiał jako kandydatów na męża. Nie znaczy to od razu, że przyjmie ich zaloty, ale szacunek zdecydowanie im się należy.
-Twoje włosy są w porządku, na pewno są bardzo... oryginalne. - Misaki uśmiechnęła się i nawet pokusiła się o wyciągnięcie ręki i potarganie dłonią czupryny Dantego.
-Nie wiem, czy mi zazdroszczą, bo nigdy żadna z nich się do tego nie przyzna. W tych sferach szczerości nie doświadczysz: gdy cię widzą wielbią cię i kochają, a gdy odejdziesz gadają wszystko, co im na myśl przyjdzie.
Tutaj Misaki się skrzywiła. Miała parę doświadczeń tego typu, gdy po rozmowie z jedną z panien druga zaczęła wytykać wszystkie jej błędy i wady, oczywiście bez wiedzy obgadywanej. Co wtedy robiła ona? Zwymyślała plotkarę i odchodziła. Wśród młodych kobiet może nie była lubiana, za to jej zachowanie szanowały starsze już kobiety. Co jej po takich przyjaciółkach?
-Ogólnie nie polecam ci bogatych księżniczek. A przynajmniej nie do beznadziejnego zakochiwania się w nich... wtedy jesteś stracony, bo wycisną z ciebie wszystko i porzucą. Ale jak chcesz, to ty wyciskaj z nich wszystko i porzucaj, do tego się nadają. Może i ja jestem taka sama jak wszystkie, z tym, że ja tak łatwo się nie dam. - zachichotała. Ile razy słyszała narzekania "przyjaciółek", że pragną takiej przygody, mężczyzny, który zaspokoiłby ich fantazje i był ukrywanym w największej tajemnicy kochankiem... I one twierdzą, że są religijne? Obłuda wszędzie.