Dziewczyna ocknęła się po godzinie czy dwóch od momentu, w którym została przyniesiona do pokoju i zastanawiało ją, gdzie jest. To była jej pierwsza myśl, ale zniknęła zaraz po tym, gdy Misa zorientowała się, że nie ma na sobie już swojej sukni, ale jakiś dziwny, czarny strój. Drżącą ręką odruchowo sięgnęła do swojej szyi i odetchnęła z ulgą, gdy poczuła pod palcami swój największy skarb - naszyjnik z brylantami, droższy dla niej niż cokolwiek innego.

Dziewczyna podniosła się. Widocznie jest już tym shinigami, o których wspominał chłopak. To wiele by wyjaśniało, bo nazwał ich wojownikami, a każdy wojownik potrzebuje treningu. Nie do końca mogła pojąć to, że jako kobieta będzie musiała walczyć i trenować, w tych czasach to nie na miejscu, ale zawsze wolała to niż włóczenie się po świecie i zżeranie innych dusz.
-Można tak powiedzieć...