Teraz to Dante był totalni wkurzony! Nie będzie go jakiś początkujący demon kładł na łopatki! Szybko podniósł się z ziemi i użył Bringerlight by dostać się do miecza. Chwycił go w lewą dłoń i robiąc użytek ze swojej mocy zwiększył możliwości swojego ciała tak by tym razem pusty nie miał szans przeżyć jego ataku. Zamierzał centralnie rozciąć w pół ciało Hollowa uderzając odgórnym cięciem. By tego dokonać użył po raz kolejny Bringerlight by znaleźć się przed Hollowem dostatecznie daleko by wymierzyć dokładny cios i jednocześnie zbyt blisko by ten mógł się zatrzymać lub zmienić kierunek szarży.

Siła: 12+2=14+20=34
Wytrzymałość: 8
Szybkość: 9
Zręczność: 10+10=20*1,5=30

Reiatsu: 3505+200=3705-1000-2000=705
Reiatsu Rebelliona: 400+100=500
1 posty do aktywacji szaleństwa.

Dante też splunął krwią. Schował miecz na plecy i wyrwał z siebie kolce pustego. Na wszelki wypadek zabrał je ze sobą bo mogła być w nich jakaś trucizna. Podszedł, ledwo ale jednak do Augusta i złapał go za wózek.
-Nie wiem coś ty za jeden ani czemu tym "im" tak na tobie zależy... Ale nie zostawię cię na pewną śmierć, mały. Idziemy do kogoś kto poskłada mnie do kupy kolejny raz... Będziemy dzisiaj dłuuuugo rozmawiać...
Następnie popychając wózek Dante poszedł w kierunku domu Rodrigeza.

Edit dla Patariego:
z/t

Ostatnio edytowany przez Dante (2013-01-14 22:33:47)

Dante postanowił sprawdzić jeszcze raz miejsce swojej poprzedniej walki by zdobyć kila informacji na temat tajemniczych "ich". Jego oczom ukazał się niezbyt ciekawy widok... Jak to zwykle bywa tam gdzie walczy Dante tam z miejsc zostają ruiny i spora część starej zbrojowni była w gruzach...
Może nikt się nie zorientuje?
Nagle spostrzegł że w środku ktoś jest. Nie wiedział kto to ale po tym jak bawił się mieczami widać było ze to nie człowiek. Włożył jedną rękę pod płaszcz i sięgając za plecy położył ją na jednym pistolecie... Tak na wszelki wypadek.
-Zgubiłeś się, stary? - zapytał z zewnątrz.

Dante nie przejmował się silną aurą nieznajomego. Kolejny dzieciak zakochany we własnej mocy myśli, że może robić co chce... Zabijanie takich to największa przyjemność dla Dantego. Jednak wolałby nie tracić życia przy byle sporze z jakimś gówniarzem.
-To, że bywasz tu częściej znaczy, że to miejsce do niby ciebie należy? -odparł równie wrednie.
Potem wzruszył ramionami i wyjął pistolet. Fullbringer nie mógł wiedzieć, że te niepozorny przedmiot służy do odbierania życia. Dante zakręcił nim młynka jakby był zaledwie zabawką.
-Z resztą mam cię gdzieś. Siedź se tu jak chcesz ale nie przeszkadzaj mi w robocie...
Dante podszedł do miejsca gdzie ostatnio spotkało go "de javu" i skupił się mocno.
Hmmm... Nie jestem w tym dobry ale... Demon?... Nie... Pół-demon... Jak ja... Ciekawe...

Ostatnio edytowany przez Dante (2013-01-14 23:15:39)

Dante pomachał ręką kiedy Patariko chwalił się swoją mocą w ten sposób który naśladował ruch ust. Oczywiście tak by tego nie zauważył i nie obraził się za to czy coś. Prawda jet taka, że jako samotnik, Dante miał praktycznie każdego gdzieś bo nie stał po żadnej stronie konfliktu więc nikim się nie interesował. Tak jak powinien to robić samotnik.
-Zapytałem z czystej ciekawości. Ostatnio tłukłem się tu z jednym demonem, który wspominał coś o jakiś "nich" i lasce "Cortez" czy jakoś tam... Lubię wychodzić z bagna w które wdepnąłem. To wszystko. A co ty tu robisz?
Kiedy Patariko wyciągnął ku niemu rękę Dante wstał i uścisnął ją chowając pistolet za pas.
-Dante, syn Spardy. Jestem Łowcą Demonów, nie Fullbringerem.

A ten dalej gada... Bla, bla, bla... Gęba mu się nie zamyka, samotnik od siedmiu boleści...
Dante odpowiedział na pseudo-wyzwanie ze strony Patariko.
-Wątpię żeby silni ludzie chodzili po ruinach, młody...
Plan Patariko z założeniem pułapki by nie wypalił bo teraz, kiedy Dante trzymał go za dłoń  wystarczyłoby drugą ręką sięgnąć po pistolet, szarpnąć dzieciaka i nacisnąć spust. Nie ważne jak szybki by był i tak z tego dystansu nie mógłby nic zrobić.
Kiedy zaczął swoje wywody o tym jaki obeznany jest w rozpoznawaniu mocy Dante odwrócił się i odszedł parę kroków. Założył ręce na klatce piersiowej i odpowiedział:
-Umiesz gadać o czymś innym niż o sobie i swojej mocy, szpanerze? Zaczynasz mnie poważnie wkurzać wkurzać... To, że nie nazywam siebie Fullbringerem to mój wybór a nie niewiedza. Nie przyznaję się do nich i nie chcę mieć z nimi nic wspólnego... Jestem Łowcą Demonów bo za to mi płacą. Biali i kościół dają mi trochę grosza za każdego Pustego którego ubiję... I takie życie mi odpowiada...
Nagle usłyszał jak Patariko wspomina coś o werbunku. Wojny zawsze były korzystne i zyskowne zwłaszcza dla najemnika. Odwrócił się z cwaniackim uśmiechem na twarzy.
-A dużo płacą?

Ostatnio edytowany przez Dante (2013-01-16 19:09:18)

Gdy dwaj samotnicy prowadzili konwersacje obok nich zaczęły najpierw przechodzić pojedyńcze osoby byli to tak samo Fulbringerzy widać było że idą z zaopatrzeniem . W pewnym momęcie zaczęła iść dość spora grupka na oko tak 20-30 fulbringerów jeden z nich podszedł do Patariko i Dantego mierząc ich wzrokiem powiedział.
-A wy wyruszacie do Sevili bo jeśli tak to zabierzcie się z nami będzie bezpieczniej i weselej co wy na to .