Lalka przestała dźgać Rafaela sztyletem stwierdziła że tyle już mu wystarczy. Lekko szturchnęła go nogą mówiąc głośno albo nawet krzycząc.
-Wstawaj !!!
Rafael oprzytomniał niemal od razu cały był obolały jakby był poturbowany przez stado byków albo innych dzikich bestii. Powoli podniósł się podpierając najpierw rękami potem zgiął nogi i przyjął pozycję jakby kucającą. A następnie próbował wstać kiedy już zawróciło mu się w głowie. Lalaka złapała go w momencie kiedy już się miał przerzucić pod ramie i powiedziała
-Może jak się gdzieś prześpisz to ci ulży.
Baunto tylko lekko przytaknął i oboje ruszyli w kierunku miasta będąc nadal w wymiarze cieni przez co byli bezpieczni.
//zt\\

1400+500+100=2000 rei

W okolicy otworzyła się brama senkai, z której wyszedł młody shinigami wyglądający na dziewiętnastolatka.  Spokojnie kroczył przed siebie, wyglądał na osobę która uważa, gdzie kładzie każdy kolejny krok. Tak jakby każdy jego ruch był przemyślany kierował się przed siebie oddychając spokojnie. Co prawda zauwazył mężczyznę niedaleko, jednakże nie wiedział, czy i on jest wstanie zobaczyć go, tak więc przystanął i czekał.

- Jesteś wstanie mnie zobaczyć? -spytał zaskoczony Mikashi - czyli jednak jesteś niezwykłym człowiekiem. Sprawdźmy - powiedział Tanama po czym się skupił. Powietrze wokół niego jakby zniknęło, a otoczenie pociemniało. Wokół chłopaka unosiły się teraz sznurki w różnych kolorach. Zdecydowana większość z nich miała białą barwę, jednak ta wychodząca z klatki piersiowej Rafaela odznaczała się kolorem.
- Takiej barwy jeszcze nie widziałem - powiedział Mikashi trzymając linkę i podchodząc. Pokazał on ją Rafaelowi i spytał. - Kim Ty jesteś? -

Gdyby jeszcze miał powód xD

- Baunto? Opowiesz mi coś o sobie, czy waszej rasie? Widzę, że wiesz kim jestem, ja sam do końca tego nie wiem. Szukam informacji, muszę się czegoś dowiedzieć o otaczającym mnie świecie. - Mówił Tanama. Miecz spoczywał w pochwie przy jego pasie, a na białej rękojeści spoczywała dłoń chłopaka. Działa ona jednak jako podpórka pod łokieć, a nie przygotowanie do obnażenia swojej dłoni. Mikashi usiadł na ziemi i oparł się o drzewo, spojrzał w niebo jak to zwykł czynić w życiu i czekał na odpowiedź nowo poznanego mężczyzny.

- O dziękuję - powiedział Tanama chwytając księgę. Trzymał ją cały czas w dłoni nie mając żadnego plecaka postanowił ją nosić przy sobie w dłoni, póki co.
- Ale jak to jest z tą lalką? Mówiłeś coś o niej przed chwilą. Ja mam miecz, podobno jest to bardzo potężna broń w moich dłoniach, czy lalka o której mówisz jest czymś czym Ty walczysz? - spytał chłopak spoglądając z zaciekawieniem na Rafaela.

Tanama zaniemówił z wrażenia. Można powiedzieć, że w ułamku sekundy obok niego pojawiła się bardzo piękna dziewczyna emanująca dużym reiatsu, które aż przytłaczało Mikashiego.
- Witaj, jesteś niesamowita. Gdy tylko się pojawiłaś poczułem ogromny nacisk, z ledwością jestem w stanie mówić - powiedział chłopak, ukrywanie jak ukrywanie, jednak powiedzmy, że zniewalający wygląd na mnie działa xD
- A więc to jest śmiercionośna broń, gdybyś mi nie powiedział, że tym walczysz, nie pomyślałbym że może być niebezpieczna. - zwrócił się Tanama do Rafaela.

- Serio? Obusieczna? Wiesz na jak wiele sposobów można to zrozumieć? - spytał Tanama i bum, Raf dostał. Minuta ciszy, oczy jak dwie kulki, nie wiadomo o co chodzi. xd Koniec zwiechy.
- Emmm jestem Mikashi Tanama, miło mi. -powiedział chłopak po czym uśmiechnął się w kierunku dziewczyny. - On musi mieć niesamowite szczęście, że ktoś tak piękny jak Ty, ciągle mu towarzyszy - kontynuował chłopak nieświadomy niczego.

- Do niektórych ludzi trzeba się przyzwyczaić, zaakceptować ich takimi jacy są, a być może w przyszłości uda im się nas zaskoczyć. - powiedział Mikashi cały czas uśmiechając się. Jednak jego uśmiech był spokojny, nie wymuszony czy przesadny, idealnie dopasowany do wypowiadanych słów. Można by powiedzieć, że trochę uwodzicielski, jednakże zawierający nutkę tajemnicy.
- A ty jesteś? Moje imię znasz, chciałbym poznać i Twoje. - zwróciłem się teraz do Rafaela - Pani również - kontynuował