Nikt nie wie skąd wzięły się one na środku pustyni, nie wiadomo kto je zbudował ani ile mają lat. Kamień z którego są zrobione nie wygląda na żaden znany w Hueco Mundo. Wyglądają trochę jak zniszczony fort, w samym środku znajduje się duży okrągły kamień z dziwnymi symbolami na swojej powierzchni. Kręci się tu wielu pustych gdyż takie ruiny to darmowe schronienie.

Hayate wszedł na teren ruin, słyszał jak dookoła poruszają się puści ale nie zwracał na to uwagi, coś ciągnęło go w swoja stronę. Kierował się w stronę środka ruin, tam gdzie znajdował się kamień z symbolami. Nie wiedział czemu ale chciał tam iść, czuł że znajdzie tam coś ważnego, coś co może zmienić ten świat... pytanie tylko czy na lepsze?
Chłopak był czujny i gotowy na ewentualny atak przeciwnika, w razie takowego był gotów wypuścić ze swojego ciała grad kolców z kości.

Było podejrzanie cicho. To, co słyszałeś musiało być tylko szumem, gdyż miejsce niespodziewanie opustoszało. Doszedłeś do miejsca gdzie był kamień... i nie mogłeś się ruszyć. Jakby jakieś niewidzialne nici unieruchomiły Twoje ciało. Jakbyś wszedł do szybko schnącego betonu. Tyle że dalej niczego ani nikogo tu nie było. I nie widziałeś nic, co mogło Cię unieruchomić.

Hayate próbował wystrzelić ze swoich pleców coś na kształt dwóch haków na łańcuchach, pochwycić nimi jakiś stary mur, a następnie wciągnąć je w siebie by wydostać się z tego dziwnego stanu. Cholera, to jakaś pułapka? Jeśli to coś paraliżuje tylko mięśnie powinienem móc się uwolnić dzięki moim kościom. Ale jeśli paraliżuje także je... boże miej mnie w opiece.
Jakiś problem kolego...? Może... może ci pomogę... Chłopak usłyszał głos w swojej głowie, już kiedyś go słyszał, w dniu swojej przemiany, nie wiedział co to ale to coś ucichło. Co to? A z resztą... nie mam teraz czasu się nad tym zastanawiać.

Nogi Hayate związane były przez milimetrowej grubości nici podobne do pajęczyny. To one paraliżowały a teraz nawet kaleczyły jego stopy na co wskazywały stróżki krwi po nich płynące.
-Proszę, proooooszęęęęę... Co to mała muszko, toje w pajęczynie łóżko? Ty tam sypiasz jak nie latasz, czy w kłopoty w niej już wpadasz? -mówił tajemniczy głos znikąd. Niestety ruch Hayate zapewnił mu jedynie większy ból gdyż nici niczym żyletki wcięły się mocno w jego nogi. Sytuacja roiła się bardzo trudna.

Chłopak chciał otoczyć ciało kością, tuż pod nićmi i rozewrzeć je.
- Nie gadaj wierszami tylko walcz! - Jeśli Hayate udało się uwolnić nogi wyciąga on swój miecz i przyjmuje pozycję obronną. - Pokarz się pajęczaku, krycie się w cieniu jest... no ok to jest dobra strategia ale chodź tu i walcz w cztery oczy!

Kość podziałała i rozszerzyła nić na tyle że nie raniła ona Hayate. Po chwili wysoki na około 5 metrów i długi na jakieś 10 pajęczak o tułowiu ludzkim i nogach z odwłokiem pająka wyszedł z piasku. Był cały czarny z zielonkawymi akcentami. w ręku trzymał kosę sporych rozmiarów a do końca bez ostrza były przyczepione nitki.
-Muszka już nam wyszła z sieci, jednak zginie drogie dzieci, bo pająka już spotkała, a muszkunia jest ZA MAŁA!!!
Niemal krzyknął uderzając ostrzem swej broni na Hayate. Samo ono było tak długie jak cały Pusty. Widać nasz Hollow nie miał do czynienia z pierwszym lepszym pustym.

Hayate próbował odskoczyć w lewo, po czym zaszarżować na przeciwnika. Chłopak planował przeciąć jedną z przednich kończyn w połowie jej długości. Szybkość jest moim najlepszym atutem, muszę ją wykorzystać. W razie kontrataku był gotowy wysunąć ze swoich pleców dziesięć półmetrowych kolców.

Unik się powiódł jednak siła ataku pustego była tak duża że zniszczyła częściowo podłoże. Hayate przez nierówny grunt z trudem utrzymał równowagę ale udało mu się dostać do nogi. Jednakże tylko lekko ją skaleczył. Pusty niemal tego nie zauważył i uderzył go trzonkiem kosy odrzucając na znaczną odległość jednak nie wyrządzając szkód większych niż kilka siniaków.
-Proszę, muszka mała pobawić się z pająkiem chciała. Oj skaleczyła ośmionoga lecz go nie zalała trwoga! -rymował w najlepsze Hollow. Zakręcił nad głową kilka razy kosą po czym stanął w pozycji bojowej oczekując na atak.

- Znałem paru psycholi za życia ale ty jesteś od nich gorszy. - Chłopak wstał, otrzepał się z kurzu i przybrał pozycję obronną. Cholera... jakie to jest wielkie! Czegoś tak dużego i odpornego jeszcze nie widziałem, coś się boję że jestem zbyt słaby... Chłopak cofnął się i próbował schować się w jednym ze zrujnowanych domów.

Pusty nagle jakby spoważniał. Stanął normalnie i położył sobie na barku kosę spoglądając na Hayate.
-Hej, a tak poważnie, głodny jesteś? Czy szukasz terenu do łowów?
To było raczej zaskakujące bo nagle przestał mówić wierszem. Światło księżyca oświetliło też jego twarz. Maska wyglądała na całkiem ludzką z różnicą dwóch kłów przy ustach i głową zamkniętą w czymś co wydawało się koroną z zielonych kryształów w czarnym metalu. Każdy kryształ przypominał drapieżne oko i dodawał mu animuszu.
-Wybacz, że tak na ciebie naskoczyłem ale lubię to miejsce. Nie jesteś głupi jak większość, umiesz gadać i myśleć. Szkoda by cię zjadać... Jestem Spyro, a za życia pisałem wierszyki dla dzieci.
Spyro jakby usiadł swym wielkim cielskiem na ziemi i przyciągnął siecią związanego Holllowa, do tego ledwo żywego. Rzucił go przed Hayate.
-Jedz, nie jest zatruty... -powiedział wcześniej odgryzając sobie jego połowę.

Chłopak wyszedł z ukrycia, spojrzał na Spyro i powiedział:
- Ty tak na serio? Znaczy nie chcesz mnie zabić i zjeść? - Hayate był lekko skołowany całą sytuacją, nie był pustym zbyt długo ale dobrze widział co nimi kieruje. Podszedł do związanego Hollowa cały czas obserwując tego wielkiego.

Pusty wzruszył ramionami.
-Po co? Z początku zaatakowałem cię bo myślałem ze jesteś jak reszta: głupi i zaśliniony. Ale skoro masz głowę na karku szkoda tak cię po prostu zabić. Wiesz jak się nie ma kumpla strasznie tu pusto...
Spyro zaczął przeżuwać kolejny kawałek pustego bynajmniej nie kulturalnie.
-Z resztą nie miałbyś szans. Raczej długo tu cię nie ma więc nie zauważyłeś że masz do czynienia z Vasto Lorde...

Hayate usiadł obok resztek Hollowa, urwał spory kawał i zaczął się posilać. Może nie ja upolowałem ale może być.
- Jestem pustym od paru dni i nawet nie wiem kim są Vasto Lorde. W tym pokręconym świecie jest jakaś hierarchia czy co? - Chłopak nie spuszczał oka ze Spyro, wciąż mu nie ufał bo mimo wszystko chwile temu ten chciał go zabić.

Spyro rozgryzł głowę kolejnego pustego i zaczął wyjaśniać przyjacielowi sytuację.
-Widzisz, to miejsce to Hueco Mundo, kraina Hollowów czyli mnie i ciebie. Podstawowe Hollowy takie jak ty zwykle mają swoje moce i nie wyróżniaja się zbytnią inteligencją. Są jednak o wiele silniejsze Hollowy zwane Menosami. Widziałeś kiedyś takie ogromne wieże w czarnych płaszczach? Pewnie tak. Nazywamy je Gillianami lub Menos Grande. Są głupie jak buty, powolne i rzadko kiedy zręczne. Jednak posiadają bardzo dużą siłę. Gilliany powstają z pustych o silniejszej mocy które pożarły już duże ilości innych Hollowów. Następny stopień to Adjuchasy. Wielkością przypominają moje rozmiary jednak w porównaniu do Gillianow są znacznie silniejsze, szybsze i inteligentniejsze. Często łączą się w grupy gdzie dowodzą wieloma Gillianami. Najsilniejsi spośród pustych to Vasto Lorde. Najczęściej przypominają wzrostem człowieka ale co tu ukrywać... Ich moc jest ogromna. To najpotężniejsi mieszkańcy tej pustyni.

- Czyli gdybyś chciał to już by mnie tu nie było, rozumiem. - Hayate zrozumiał że jego czujność i tak nic nie zmieni więc wziął się za pożerania ciała Hollowa, kiedy skończył rozejrzał się dookoła i powiedział. - Czemu tu w ogóle mieszkasz Spyro? - Chłopaka to zaciekawiło ponieważ coś ciągnęło go do tego miejsca kiedy jeszcze był na Wielkim Głazie.

Spyro wzruszył ramionami ponownie.
-A czemu nie? To miejsce często odwiedzane jest przez słabszych pustych. Rozkładam więc moje sieci które jak zauważyłeś są bardzo ostre i w ten sposób mam posiłek co dzień.
Połknął kolejnego pustego o kształcie węża wciągając go jak makaron. Oblizał szpony ze smakiem.
-A ty gdzie mieszkasz? Wiesz jak nie masz gzie to w mojej jaskini jest jeszcze wolne miejsce. Możesz tam spać jak ci się spodoba...

- Moja mama nie pozwala mi spać u pięciometrowych potworów które mają równie duże kosy... ale chyba tym razem zrobię wyjątek. - Hayate zaśmiał się, wstał i zaczął przyglądać się kamieniowi na środku. - Wiesz co znaczą te napisy? Wyglądają na bardzo stare. - Zaczął dokładniej przyglądać się owym znakom, zastanawiał się przede wszystkim nad ich pochodzeniem.

Spyro spojrzał w stronę napisów, na które zwrócił uwagę Hayate.
-Nie wiem... Są bardzo stare i nie wiem co oznaczają... Prawdopodobnie były tutaj jeszcze zanim to miejsce stało się pustynią... Kot wie...
Pajęczak skończył jeść ostatniego ze złapanych Hollowów i wstał.
-Idę się przejść. Wejście jest za głazem. Tunel z pajęczynami jest mój, nie wchodź tam lepiej bo się pokaleczysz. Po lewej jest drugi. Jest tam siennik i trochę kości ale uprzątniesz i będzie w sam raz. Wracam za parę dni.
Następnie odszedł i po paru chwilach jego czarna skóra zlała się ze szkarłatnym niebem Hueco Moundo.

Nagroda: 400Exp, 3G, 1PN +jaskinia przy skale.

Hayate wstał i ruszył by ogarnąć i obejrzeć swoją jaskinię. Teraz mnie utuczy i zje, ta... moje szczęście. Rozejrzał się jeszcze dookoła by sprawdzić czy w okolicy nie kręci się jakiś obiad. Kiedy skończył popędził w stronę którą wskazał mu Spyro, był lekko senny więc nie miał czasu do stracenia.